Zo werd mijn kind een spinnenvriend (en ik ook)

Veel mensen vinden spinnen eng. Creapy. Niet voor niets is arachnofobie, oftewel spinnenangst, een van de meest voorkomende fobieën.

Ik ben ook geen held. Ik moest laatst een paar keer knipperen toen mijn man met dit exemplaar tevoorschijn kwam. Meet de kerkzesoog.

Gevonden in de tuin. Hij was enorm bang voor ons. Maar het werd spannender toen we ontdekten dat die grote glimmende groene staven (die eigenlijk best mooi waren) zijn tanden bleken te zijn en dat het één van de vier spinnen in Nederland is, die je kán bijten (gevoel: wespensteek). Deze spin mag dan wespen en bijen opeten, maar die insectenpot mocht van mij weer naar buiten.

Ondertussen zat ik met een uitdaging.
Want ik wil zo graag dat mijn kinderen weten en voelen dat biodiversiteit essentieel is voor onze wereld. En dat elke schakel daarin belangrijk is. Eerder hadden we het al over insecten. Maar nu dus ook spinnen.
Niet wij tegen de spinnen, maar mét de spinnen. Deze achtpotige hebben een functie. Sterker nog, ze zijn heel erg nuttig!
En even een reality check.. 99,9% van de spinnen is ongevaarlijk.
Dus. daar moeten we dan samen wat aan doen. En dat begint bij mij. Als ouder. Want hoe ik op een spin reageer, bepaalt in grote mate wat mijn kinderen ervan zullen vinden.

Hier deel ik dan ook graag wat mijn oudste dochter en ik twee weken geleden hebben ondernomen. Met steeds meer enthousiasme maakten we vrienden met de spinnen. Misschien gaat punt 7 dan ook te ver voor je.
Maar wat bracht het ons? Een middag samen op avontuur, meer kennis over spinnen en - het meest belangrijke - minder angst.
Hopelijk helpt het jou ook om thuis spinnenvrienden te maken!

#1 Tellen

Ons hele avontuur begon met een leuke én nuttige activiteit: Het tellen van spinnen voor de spinnentelling. Waarom is dit? Om landelijk de ontwikkelingen onder de spinnenpopulatie te ontdekken.
We besloten - reuze spannend - de spinnen ín huis te tellen. Dus eerst bekeken we de zoekkaart met meest voorkomende spinnen, en toen gingen we aan de slag.

#2 Op safari in huis

Tellen is één ding. Maar als je wilt aankruisen welke spin het is, moet je heel goed kijken. Best uitdagend, als de spin bij het plafond zit. Dus daar hadden we de verrekijker bij nodig. Zo werd het een soort safari. Mijn man vond het nerdig.
We speurden samen in alle hoeken van ons huis. Oké, mijn dochter had er soms even geen zin meer in. Maar toen ik bij haar kamer aan was beland, kwam ze toch weer meedoen.
En toen kwam het. Je zult het altijd zien.
Er zat een hele grote spin. Midden op de muur. Ik schrok er ook een beetje van.
De ogen van mijn dochter werden steeds groter. Ze vond hem eng. Dit werd een uitdaging. Voor ons allebei. Want hoe kon ik hier nou iets positiefs van maken? Ze moest hier toch vanavond rustig kunnen slapen.

#3 Hoe heet jij

Dus we gingen er even voor staan en ik greep terug op mijn eerdere lessons learned. ‘Hoe zullen we deze spin noemen?’
Het werd Pienka. 'Want dat lijkt op pink, en dat is mijn lievelingskleur’.

#4 Begluren

Dit was ook een eerdere tip. We hebben Pienka even bekeken. Maar ze deed eigenlijk niet zo veel. Ze zat gewoon stil. ‘Misschien slaapt ze wel?’ opperde mijn dochter voorzichtig.

#5 Hoe heet Pienka echt (de diepte in)

Onbekend maakt onbemind, dus we wilden Pienka beter leren kennen. Maar ze stond niet op het plaatje van de tuintelling. Dus wat voor spin was dit nou eigenlijk? Ook met de specifieke spinnenzoekpagina kwamen we er niet uit. Gelukkig bood Google uitkomst. Na het intypen van de intelligente zoekterm ‘spin op muur’ hadden we haar al snel gevonden. Ze bleek een strekpoot. Verklaart ook meteen waarom we dit eerder niet konden vinden, dit is een hooiwagen!
Hadden we dat kunnen weten? Nu wel. Het lijf van een spin bestaat altijd uit twee delen, een hooiwagen uit één. En een spin heeft zes of acht ogen, Pienka had er maar twee. En het meest belangrijke, duidelijke verschil: hooiwagens maken geen web.

#6 Wat eet ze?

Ik zocht naar meer informatie over deze strekpoot. Pienka zou planten eten, maar ook insecten.
Toevallig had mijn dochter een paar kriebelende muggenbulten. Dat kwam goed uit. ‘Pienka gaat dus de muggen van jouw kamer opeten, en kleine vliegjes. Dan krijg jij geen nieuwe muggenbulten meer.’
Oke, Pienka werd al wat leuker.

Waarschuwing: Het volgende stuk gaat misschien té ver voor je. Dan kan je beter hier stoppen met lezen. Maar als je nieuwsgierig bent hoe mijn dochter echt blij werd van Pienka, read on.

#7 De grande finale

We hadden nog iets nodig. Iets vrolijks. Iets wat het laatste restje angst voor Pienka weg zou nemen. 
‘Zullen we een liedje maken over Pienka?’
Toevallig had mijn dochter net ‘toemba toemba’ op school geleerd. Veel makkelijker wordt een melodie niet. Dus al snel hadden we een lied over Pienka. Wil je de tekst om hier je voordeel mee te doen? Stuur me dan een bericht. 

Hierna lieten we Pienka weer even met rust. Al zingend kwamen we weer beneden.
Toen het bedtijd was, zat Pienka nog steeds op dezelfde plek. 'Ga jij maar lekker mugjes vangen,' riep mijn dochter vanuit haar bed.
 
De volgende ochtend was Pienka weg. Mijn dochter vroeg zich af waar ze was. ’Misschien is ze naar buiten gegaan? Of achter de kast ofzo?’

We hebben haar nog gezocht en naar haar geroepen, maar we zullen het nooit weten. Pienka is wel een nieuwe vriendin geworden. Soort van. En het lied zingen we nog steeds.

Doe jij ook een poging om spinnenangst (bij je kinderen) te verminderen? Ik ben benieuwd en hoor graag jouw tips.
Samen brengen we de natuur dichter bij kinderen!

Liefs,
Willemien

P.S. Nog meer spinnen tips? Hier lees je meer over ons avontuur toen we de spinnen buiten gingen bewonderen. Dit is de spinnensafari in de tuin of op het balkon.